Singapur'dan bindiğimiz otobüsten, sınırı geçmek için iniyor, çantalarımızı da otobüsten alarak yaya olarak geçiş işlemlerimizi yapıyoruz. Gümrükten geçtikten sonra bizi bekleyen otobüse tekrar binip 15-20 dakikalik bir yolculuktan sonra Johor Bahru şehrindeki terminalde inerek bizi Malezya'nın kuzey doğusunda yer alan Kuala Terranganu'ya götürecek diğer otobüse geçiş yapıyoruz. Daha doğrusu geçemiyoruz çünkü otobüs soförü inerken nasıl becerdiyse kapıları içeriden kilitlemiş ve içeriye girilemiyor. Otobüsün kapılarını açmak için yaklaşık yarım saat uğraşıyorlar ve bu uğraşın sonucunda şoförün yan tarafındaki büyük pencereyi kırıveriyorlar. Yaklaşık 9-10 saatlik yolculuk boyunca kırık pencereden gelen rüzgar ile en azından şoförün uyanık kalacağının garantisini almış oluyoruz. Kapıların kilitli kalması maceralı bir yolculuğun ilk habercisiymiş ama bunu henüz bilmiyoruz.
Otobüs şoförü artık kırık camın etkisiyle mi yoksa fizik kurallarından bi haber olması sebebiyle mi bilemiyoruz ama zaten hızlı bir şekilde kullandığı otobüsü virajlara girerken daha da hızlandırıp, bizi bir o yana bir bu yana sallayarak Malezya'nın içlerine doğru götürürken gece yarısı tam olarak hiçliğin ortasında otobüs arızalanıyor. Bu sefer kayış kopmuş. Neyseki yedek kayış var ve bu kuş uçmaz kervan geçmez bir yerde ormandan gelen garip hayvan sesleri eşliğinde bir saatlik bir bekleme sonucu tekrar yola koyuluyoruz.
Otobüs, Business Class dedikleri tekli ve ikli koltuklardan oluşuyor ve koltuklar gerçekten çok rahat. Otobüste bizden başka yabancı olarak bir Alman ve Singapurlu 3 genç var. Singapurlu gençlerde bizim gibi Perhantian adasına gidiyorlarmış. Otobüs sabaha karşı bizi yol üzerinde Jertuh denilen bir kasabada indiriyor ve yoluna devam ediyor. Buradan taksi ile Kota Bahru'ya giderek Perhantian adasına gitmek için bir tekne ayarlayacağız. Üzerimizde hiç Malezya parası Ringit yok. Şans eseri bir ATM görüyorum ve şansımı denemek istiyorum. Türkiye'deki hesabım üzerinden bir dakikadan az bir sürede para çekebildiğimi görünce teknolojiye bir kez daha teşekkür ediyorum. Taksi ile yaklaşık 15 km'lik bir yol ile Kota Bahru'ya ulaşıyoruz. Perhantian adasına kalkacak dolmuş teknenin kalkış saatini beklerken kahvaltı yapmak istiyoruz ama Malezya'nın temizlik anlayışı benim bile iştahımı kaçırıyor doğrusu. Kota Bahru bir balıkçı köyü ama köyün 20 km. açıklarındaki bu cennet adalar sayesinde sırt çantalı turistlerin bir geçiş noktası olmuş.
Adaya geçiş için küçük, kötü bir tekne beklerken karşımızda çift motorlu bir sürat teknesi buluyoruz. Normal tekneler ile 2 saat süren yolculuk bu sürat moturu ile 45 dakika sürüyor. 10 kişilik tekneye kucak kucağa 20 kişi doluşup yola koyuluyoruz. Yolda sahil güvenlik teknelerinin devriye gezmesi sebebi ile durup bize can yelekleri dağıtıyorlar. Hayati bir güvenlik önlemini sadece kontrol olduğu zamanlarda uygulama yöntemi tanıdık geliyor bana.
Perhantian adası küçük ve büyük Perhantian olmak üzere karşılıklı iki adadan oluşuyor. (Perhantian Kecil ve Perhantian Besar). Perhantian Kecil'de büyük olana nazaran daha fazla tesis var ve fiyatlar daha makul. Biz Kecil'de kalmayı planlıyoruz. Long Beach'de tekneden inerek kendimize kalacak bir yer aramaya başlıyoruz. Tesisler oldukça mütevazi, genelde bungalov türü yerler var. Çok temiz oldukları söylenemez, nispeten daha temiz olan ve Long Beach'e bir tepenin yamacından bakan Mohsin Chalet'te kalmaya karar veriyoruz. Bungalovumuza giderken, bizdeki kertenkelelerin ufak bir köpek boyutunda olan bir ada sakini karşılıyor bizi.
Ada tam olarak cennetten bir köşe; yiyip içmek, yatmak, dalmak ve yüzmek dışında yapacak bir şey yok. Tam benlik...Adada geçirdiğimiz 3-4 gün boyunca, snorkel ile mercan kayalıklarına ve balıklara hayran hayran baktık. Zaten sığ ve sıcak olan deniz, iki ada arasında kalan koyların iyice sığlaşması sebebi ile banyo suyundan bile daha sıcak. Benim gibi soğuk denizi sevmeyenler için cennet üstü halis kaymak gibi birşey. Eşimin dalış sertifikası olmasına rağmen dalış okulları bize pek güven vermediğinden sadece snorkel ile yüzmeyi tercih ettik. Zaten mercan kayalıkları kıyıya çok yakın yerlerden başladığı için pek bir şey kaçırdığımızı sanmıyorum.
Kaldığımız Long Beach adanın eni en dar noktasında yer aldığından orman içindeki bir patikadan 15-20 dakikalık bir yürüyüş ile adanın diğer kıyısına geçiş çok kolay. Hemen her gün iki kıyı arasında mekik dokuduk.
Bir başka gün, tam günlük bir snorkel turuna katılıyoruz, küçük bir teknede 2-3 turist ile birlikte Küçük ve Büyük Perhantian adalarındaki koyları tekne ile dolaştırıp, uygun koylarda snorkel molaları veriliyor. İlk molamızı dev su kaplumbağlarını görmek için veriyoruz. Bizi gören kablumbağlar derin sulara kaçtığından dalış turu almak gerektiğini anlıyoruz. Daha sonra köpek balığı koyuna gidiyoruz, hep birlikte suya atlayıp, ördek yavruları gibi önde tekne kaptanı peşinde bizler kaptan nereye yüzerse bizde peşinden gidip köpek balığı arıyoruz ama nafile. Zaten bir ara yanaşıp kaptana burada hiç köpek balığı görüp görmediğini soruyorum, yanılmamışım aslında bu bir "turist trap", kendisi bile şimdiye kadar 1-2 sefer görebilmiş. Aslında çok umrumuzda değil çünkü üzerinde yüzdüğümüz mercanlar ve envai çeşit renkli balık, köpekbalıklarını unutturuyor bize. Su altı kameram olmadığı bu güzelliklerin fotoğrafını çekemiyorum. En çokta deniz yosunları arasından kafalarını çıkarıp bize bakan anemonlar ilgimizi çekiyor.
Tur sırasında öğle yemeği için, adanın bir ucundaki turistik olmayan sadece yerellerin yaşadığı bir koyda mola veriyoruz. Malaylar gerçekten bugüne kadar gördüğün en pis insanlar.(Hindistan kadar değildir sanıyorum...) Yemek yerken yan tarafta bir kadının sokakta yerdeki bir tahta üzerinde yemek hazırlığı yaptığına şahit oluyoruz, aynı tahtada sebze, tavuk ve balık temizliyor, arada sırada birşeyler getirmek için kalktığında üzerinde yemek hazırladığı tahtaya basmakta bir sakınca görmüyor. Tavuk ve balık çöplerini hemen yanı başına, sokak ortasına tavuklar yesin diye atıyor. Hijyen konusuna özellikle tatil sırasında çok takmam ama burada benim bile dikkatimi çeken bir rahatlık var.
Bütün gün snorkelle yüzüp bungalova döndükten sonra anlıyoruz başımıza geleni. Mercanlara ve balıklara bakalım derken sırtımızın ve popolarımızın güneş altında kalıp anemonların rengini aldığını geç farkediyoruz. Soğuk duş, ıslak havlu, nemlendirici krem hiçbirşey fayda etmiyor. Bütün gece boyunca acımızı hafifletsin diye iki kutu nemlendirici tüketiyoruz. İnsanların neden uzun kollu tisort ve pantolonları ile yüzdüğünü bu sayede anlıyoruz.
Ertesi gün, dünden aldığımız acı tecrübe ile uzun kollu tişörtlerimiz ile çıkıyoruz ve deniz yerine adadın tümünü kaplayan ormana dalıp adanın en yüksek noktasına çıkmaya niyetleniyoruz. Pansiyon sahibinin önerisi ile yanımıza 1,5 litre su alıyoruz. Hava aşırı sıcak ve nemli, orman dediğime bakmayın bildiğiniz "yağmur ormanı" normalde el kadar olması gereken yapraklar benim kadar, bildiğin sivrisinekler elim kadar, yerler çamur ve kök karışımı. Ormana girdikten daha yarım saat bile geçmeden 1,5 litre suyun dibi göründü, biz daha yolun yarısına bile gelemedik. Dönsek mi acaba derken kafam kadar bir örümceğe kafadan dalmaktan son anda kurtulunca gerisin geriye dönmeye karar veriyoruz. Yol iz olmadığından dönerken farklı bir yöne sapıp, denize kadar inen bir yarın ucundaki bir bungalova çıkıyor yolumuz. Etrafta kimse yok, bungalovun terasında biraz keyif yapıp tekrar odamıza dönüyoruz.
Ada geçirdiğimiz 3-4 gün boyunca, hemen her gün akşama doğru birden bire sağanak şeklinde bir yağmur yağıyor. Bütün gün boyunca güneşten sonra gelen bu yağmur ortamı serinletiyor ancak nemi çok yükseltiyor. Akşam yemeklerini konakladığımız Muhsin Chalet'te yiyoruz, tavuk,et ve balık ağırlıklı yemeklerin yanında mutlaka tatlı patatesten yapılmış bir salata veya püre oluyor. İlk defa yediğimiz için ilginç geliyor ama bir kaç seferden sonra sıkmaya başlıyor. Öğle yemekleri için genelde adanın diğer kıyısındaki bir cafeye gidiyoruz, denize sıfır bu cafede bölgeye has daha çeşitli yemekler bulabiliyoruz. "Nasi Lemak" en sevdiğimiz yemeklerden, hindistan cevizi sütü ile pişirilmiş, balık, et ve çeşitli sebzeler eklenmiş pirinç pilavı. Genelde üzerinde kızarmış yumurta ile servis ediliyor. Bir diğer yemekleri ise Chicken veya Beef Satay. Bildiğin barbekü tavuk veya et, ama barbeküye atmadan önce baharatlı bir sosa buluyorlar. Malezya'da ayrıca hindistan cevizi sütü başta olmak olmak üzere bol bol taze meyve suyu içiyoruz. Ada da bol miktarda hindistan cevizi ağacı olmasına ve hindistan cevizleri dökülüp yerlerde çürümeye terkedimesine rağmen ne zaman hindistan cevizi suyu istesek bize kapalı kutularda fabrikasyon sular getirdiler. Tazesini neden bulamadığımızı sorduğumuzda ise, hindistan cevizi ağaçlarına kimsenin çıkmak istemediğini öğrendik, yani kısaca tembellik.
Dönüş günü geldiğinde, önceden sözleştiğimiz üzere, bizi adaya getiren tekne belirlenen saatte bulunduğumuz koya gelip bizi tekrar karaya götürürken gözümüz arkada kalıyor. İstikamet, 6- 7 saatlik bir otobüs yolculuğu ile Malezya'nın başkenti Kuala Lumpur. Burada 1-2 gün geçirip sonra Kamboçya'ya geçeceğiz.
Kuala Lumpur
Sadece Kuala Lumpur'u gören bir yabancı, Malezya'nın Asya'nın en gelişmiş, modern ülkelerinden birisi olduğunu söyleyebilir. Doğrusu, Malezya'nın içlerine yaptığım otobüs yolculukları olmasa bende aynı şeyi söyleyebilirdim. Ülkenin başkenti olan Kuala Lumpur gerçekten çok güzel makyajlanmış bir Malezya imajından başka birşey değil.
Şehrin nispeten daha eski ve otoantik bir bölgesi olan Çin Mahallesinde bir otele yerleşiyoruz. Otel, Çin Mahallesinin en merkezi yeri Central Market'e bakan bir sokakta. Şehirde fazla kalmaya niyetimiz yok, bu yüzden gece görüntüsü çok daha güzel olan Petronas Tower'ı ziyaret ediyoruz. Gündüz saatlerinde kulenin ortasında yer alan gözlem katına ücretsiz çıkmak mümkün, ama kulelere dışarıdan bakmayı yeğliyoruz.
Turistler için ziyaret edilecek yer çok, ulusal müze, hayvanat bahçesi, botanik parkı, alışveriş merkezileri vb. yerler oldukça popüler. Biz Hint'lilerin kutsal mekanlarından olan Batu Caves'i ziyaret etmek istiyoruz.Şehrin 15 km. kadar kuzeybatısında yer alan bu tapınağa gitmek için bir taksiye biniyoruz. Şansımıza taksi şoförü Hint'li çıkıyor ve yol boyunca sohbet ediyoruz. 27 milyonluk Malezya nufusunun yarısından fazlasını Müslüman Malay'lar oluşturuyor ve siyasi anlamda yönetim tamamen bu grubun elinde. Nüfusün %25'ini oluşturan Çinliler ise ticari olarak oldukça aktifler ve ekonomik gücü ellerinde bulunduruyorlar. %7'lik Hint'liler ise en fakir kesim. En vasıfsız işlerde onlar çalışıyor. Hint'li şoförümüz, Malezya'daki Hintlilerin fakir olduklarını ama en azından mutlu olduklarını anlatıyor, ama biraz daha üzerine gidince aslında bu durumu mecburen kabullendiklerini aksi takdirde üzerlerinde büyük bir baskı hissettiklerini anlatıyor. 15 km'lik yolu trafik yüzünden yarım saatte aldıktan sonra Batu Cave'e varıyoruz. Her Hint mahallesi veya tapınağı gibi bu bölgede de havada keskin bir koku var .
Mağara içindeki tapınağa ulaşmak için 272 basamak merdiven çıkmak gerekiyor. Ama merdine konuşlanmış ve elinizdeki, çantanızdaki yenebilir, yenemez her türlü eşyaya göz dikmiş onlarca maymun sayesinde bu merdiven ızdırap olmaktan kurtuluyor. Eşyalarını maymunlara kaptıran "yolcu"ları izleyerek eğlenebilmek mümkünken birden bire mağdur pozisyonuna düşüp maymunların peşinden koşuşturmanız işten değil.
Her yıl Ocak ayı sonunda düzenlenen Thaipusam festivalinde yaklaşık bir milyon hintli bu kutsal mekana gelerek hacı olmaktalar. Bazı hacıların vücütlarına kancalar geçirerek kutladıkları bu festival zamanı dışında da tapınak oldukça hareketli. Merdivenlerin sonunda mağaranın içine giriliyor ve içeride birkaç ufak tapınak daha bulunuyor.
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder